Luyện nghe bài hát Ahmak Islatan (2017 Edit)

Uyanmak zor, bölmedikçe kurtuluş,
Çıkışı yol üzeri, gözün kapalı yıpranış,
Yıprandığını bir tek bilmen kıvranış,
Ağladığını kendin görmen, yıkılış.

Onlar, da anlamazlar,
Bir da yüklemezler,
düşünürler,
O düşünürler.

"Keşke konuşmasaydım" dersin,
Meğer ilk dersin,
Zor iş, gelsin.

Elin kalır, tutmadıklarında,
yaşta kalır, anlamadıklarında,
Sesin titrer çabaladığında ardarda.

Oysa kim ki, her gün ilkbahar günü?
Şiirler yazmak, kırmızı gülü.
Akan saatler, beraberinde ömrü,
Kalan senindir, kaybedilenler ölü.

Ben seni iyi de anlıyorum, gayet.
Ardımda o yollar, buradan gayet net,
bir nefis, bir nefes,
Bir özgür, bir kodes, bir hapis, bir kafes.
Yaşa pes! Kolaysa...

Zor içinden, açılmamış ne kadar kutu varsa,
Yalan dağılır içinden, ne kadar ağız varsa,
Çil yavrusu gibi dağılır, ne kadar iyi varsa.

İlk başta suya gibi kandım,
Sözlerine herkesin kalpten, çok içten.
Bu uykumdan uyanmam aldı,
Uyandım, başladı aniden, aniden.

öğretmenim oldu, gerçek zor okuldu.
Kaçtım dersten, derslerden, isterdim birden,
Bir kötü cidden, aniden.
Sahiden.

Bendeki buz ağır ateşleri,
Yakmaya çalıştığım kısa nemli,
oturmuş geminin tayfasındanım kabaca,
Ruh halim, ejderhaya tutan bir atmaca.

Bu hayat bolca bulmaca,
Bildiğin, olur; bilemediğinde karmaşa,
yeşermek de var, ve bir de solmaca,
Nefesten kesilmek de var, koşmaca.

bir şarkı buldum, kendimi onunla öldürdüm,
Sonra bir diğer şarkı duyup, onunla geri de döndüm,
Sonra şarkılarla doğdum, onlarla soldum,
Ben Yunus'u buldum, hayatta kaybettim.

Gönlümün cennetine ve cehenneminde yaktıklarım.
Ne şey anlatıyor, gözlerine baktıklarım,
Çok anlatıyor, gözümden akıttıklarım,
ıslatanlarım.
İlk başta suya kanar kandım,
Sözlerine inandım kalpten, çok içten.
Bu uykumdan zaman aldı,
Uyandım, uykusuzluk aniden, aniden.
Yıllar oldu, gerçek zor okuldu.
Kaçtım dersten, derslerden, uyanmak birden,
Bir kabustan cidden, aniden.
Sahiden.