Luyện nghe bài hát Ahmak Islatan (2017 Edit)

Uyanmak zor, bölmedikçe kurtuluş,
Çıkışı bulamadığın yol üzeri, kapalı yıpranış,
bir tek senin bilmen kıvranış,
Ağladığını görmen, ruhen yıkılış.

Onlar, da anlamazlar,
Bir da yüklemezler,
düşünürler,
O düşünürler.

"Keşke konuşmasaydım" dersin,
buymuş ilk dersin,
Zor iş, gelsin.

Elin kalır, tutmadıklarında,
yaşta kalır, anlamadıklarında,
Sesin titrer konuşmaya ardarda.

Oysa kim istemez ki, her ilkbahar günü?
yazmak, izleyip kırmızı gülü.
Akan saatler, beraberinde ömrü,
Kalan sağlar senindir, ölü.

Ben seni iyi de anlıyorum, gayet.
Ardımda bıraktığım o yollar, gayet net,
bir nefis, bir nefes,
Bir özgür, bir kodes, bir hapis, bir kafes.
Yaşa pes! Kolaysa...

Zor çıkar içinden, açılmamış ne kutu varsa,
dağılır içinden, açılmış ne kadar ağız varsa,
Çil yavrusu gibi dağılır, bildiğin ne iyi varsa.

İlk başta suya kanar kandım,
Sözlerine inandım kalpten, çok içten.
Bu uykumdan uyanmam aldı,
Uyandım, uykusuzluk aniden, aniden.

öğretmenim oldu, gerçek zor okuldu.
Kaçtım dersten, derslerden, uyanmak birden,
Bir kötü cidden, aniden.
Sahiden.

Bendeki buz söndürüyor ateşleri,
çalıştığım kısa çıralar nemli,
Karaya oturmuş geminin kabaca,
Ruh halim, kafa tutan bir atmaca.

Bu hayat kutulu bulmaca,
Bildiğin, olur; bilemediğinde karmaşa,
yeşermek de var, ve bir de solmaca,
Nefesten kesilmek de var, koşmaca.

Güzel bir buldum, kendimi onunla öldürdüm,
Sonra bir diğer duyup, hayata onunla geri de döndüm,
başka şarkılarla doğdum, onlarla soldum,
Ben Yunus'u buldum, hayatta kaybettim.

Gönlümün cennetine koyduklarım ve yaktıklarım.
Ne çok anlatıyor, gözlerine baktıklarım,
şey anlatıyor, gözümden akıttıklarım,
ıslatanlarım.
İlk başta kanar gibi kandım,
Sözlerine inandım kalpten, çok içten.
Bu uykumdan uyanmam aldı,
Uyandım, uykusuzluk aniden, aniden.
öğretmenim oldu, gerçek zor okuldu.
Kaçtım dersten, derslerden, uyanmak birden,
Bir kabustan cidden, aniden.
Sahiden.