Unutana Kadar

Konuşup yürümeden önce
Öğrenmeyi, bilmeyi, sevmeyi
Vazgeçmeden anlatıp durdu birkaç masal perisi

Duvarlarda aynı cümle
Aynı ses, aynı kelam edişi
Odaların her birinde yer tutabildiği

İşte bu küçük hikâyeden hiç sıkılmadım
Onlarca yıl eskittim ama hâlâ bu çocuklayım

Evimin içine yağıyor karlar
Renkleri de var keşke yanımda olsalar
Ben kâğıttan oyuncaktım o zamanlar
Ve yaşıyorum ta ki unutana kadar

Yılları yenen iki kalbe
Bu dünya doldu taştı değil mi?
Geriye kalan herkes gibi eski ama değerli

Hüsranlarını örten ifade
Cennetin güler yüzü değil mi?
Balkonundan mutluluk sarkmış, meleklerin evi

Şahit olabilseydin sen de yetmez anlattığım
Binlerce gün seyrettim ama hâlâ o sokaktayım