Tuloy Pa Rin

Sa wari ko'y
Lumipas na ang kadiliman ng araw
Dahan-dahan pang gumigising
At ngayo'y babawi na

Muntik na
Nasanay ako sa 'king pag-iisa
Kaya nang iwanan ang
Bakas ng kahapon ko

Tuloy pa rin ang awit ng buhay ko
Nagbago man ang hugis ng puso mo
Handa na 'kong hamunin ang aking mundo
'Pagkat tuloy pa rin

Kung minsan ay hinahanap
Ang alaala ng iyong halik
Inaamin ko na kay tagal pa
Bago malilimutan ito

Kay hirap nang maulit muli
Ang naiwan nating pag-ibig
Tanggap na at natututo pang
Harapin ang katotohanang ito

Tuloy pa rin ang awit ng buhay ko
Nagbago man ang hugis ng puso mo
Handa na 'kong hamunin ang aking mundo
'Pagkat tuloy pa rin

Tuloy pa rin ang awit ng buhay ko
Nagbago man ang hugis ng puso mo
Handa na 'kong hamunin ang aking mundo
'Pagkat tuloy pa rin

Sabi nila ang lahat ng sugat naghihilom.
Ako'y nasasabik, gaano katagal yun?
Lalo sa tulad kong diabetic dahil sa
sobrang tamis ng nagdaang pag ibig?

Akala ko dati ay siya na
Masaya lagi sakanya
Palaging patungo sakanya ang aking mga paa
Ayaw mawalay, parte na siya ng aking pagka tao
nung nasanay, natakot na ako sa pagbabago

Dumating ang mga away, naluma ang lahat
Katotoha'y di abot kaya nakuhang magpanggap
Habang tumatagal ang adobo ay lalong sumasarap
Pero pag sobra napapanis din, di mo na makakagat

Kailangan ko na po ilipat ang pahina ng aklat
Pag di na maganda ang katayuan kailangan na maglakad
Para lang nawala ang dala dala kong payong
Mauulanan pero muling makakasilong
sapagkat tuloy tuloy...

Tuloy pa rin ang awit ng buhay ko
Nagbago man ang hugis ng puso mo
Handa na 'kong hamunin ang aking mundo
'Pagkat tuloy pa rin

Tuloy pa rin ang awit ng buhay ko
Nagbago man ang hugis ng puso mo
Handa na 'kong hamunin ang aking mundo
'Pagkat tuloy pa rin

Tuloy pa rin ang awit ng buhay ko
Nagbago man ang hugis ng puso mo
Handa na 'kong hamunin ang aking mundo
'Pagkat tuloy pa rin