Luyện nghe bài hát OL

(×2)
Yukarı yukarı
kuyulardan yukarı
Kalkıp gittim güneşe
"OL, OL"

Tek renk, sigaram, dört
Hep tavanda hep duman
Bana "Vazgeç!" kaç defa
Bu, varoluşla aramdaki tek
Her kopardı
Her sonu bir beddua
Ben sustum etraf
Dert etmedim ki söz mü var? Yok
düşleri yırtıp at
Tüm adı intikam
Pencereden zaman gibiydi
Ve eriyip gitti kar
Her sabah aynada aynı korku
Gam kurşunlara dizdi boğup
Ama ölüm artık pek ki
Tek korkum yaşamak, olup
Ben ki bulut bağladı Ay'a
Dert ayaklarıma bi' kaya, dayan buna
ok gibi sen durduğun an sırtına saplanır hayat
Sök, şimdi koş yine
Ben kaçsam yakalar hayat
Hiç "giderim" bu kavgadan cayıp canımdan olmadan!
Gittin, yol sormadın ki geri bu duman beni boğmadan
Bilmem kime derdim derdimi seslenen bu sayfalar olmadan
"Her şeye rağmen dayan" dedin bana üstelik hiç
Şimdi tek geri tırmanmak daha çok yere yığılıp kalmadan

(×2)
yukarı yukarı
Tırmandıkça kuyulardan
gittim içimdeki güneşe
"OL, OL"

Şehir üstüme devrilirken huysuzluk sırtıma salar yine
Bir ayıp gibi doğarken gün aynı çirkin şarkıyı yine
Ama yeminle tüm kır'ıcam beni ne kadar dibe tıksalar bile
sana seslenen şu sayfalarımı yırtıp yaksalar bile
Zaman dar, hadi kanatlan kelimeler kilitse anahtar
Korkma başımı yere bırakmam ki beni de 7 taraftan
Ona varacaksın ararsan kalk, bak sana bağırıyor gökyüzü
Niye görmüyor hiç gözün? Sadece korkmak dibe bağlıyor
Biri "nerdesin?" yürü bekleme yol mu yok gelmesin
Biri "nerdesin?" ölümün ertesine kaldı gülmek çaresiz
Gelen olmuyor,
Her neyse lekesizce yaşa, sen de başar
"Ver" deme de koş al bile başa
Dene, çünkü dursa bile kaçar
olmuyor, bilmesin
Çöz dilini vazgeçme ne fark
Nerede nerede büyür ki insan?
An gelir ve çark
Şavaş bitmez herkes kimi vicdanını, kimi aklını
Kimi kaçtı gitti, saklanır
Sen kal buna katlanıp

(×3)
Yukarı yukarı
kuyulardan yukarı
Kalkıp gittim güneşe
"OL, OL"