Luyện nghe bài hát OL

(×2)
Yukarı yukarı
Tırmandıkça kuyulardan
Kalkıp gittim güneşe
"OL, OL"

Tek renk, sigaram, dört
Hep boşluk hep duman
Bana "Vazgeç!" kaç defa
Bu, aramdaki tek bağ
Her dokunan
Her sonu bir beddua
Ben konuştu etraf
etmedim ki tutulan söz mü var? Yok
Tüm düşleri at
Tüm adı intikam
Pencereden zaman gibiydi
Ve yalanla eriyip kar
Her sabah yine aynı korku
Gam beni kurşunlara boğup
Ama ölüm pek yormuyor ki
Tek korkum yaşamak, teslim
Ben ki bulut bağladı Ay'a
Dert bağlı bi' kaya, dayan buna
Peşinde ok gibi sen an sırtına saplanır hayat
Sök, çıkar şimdi koş
Ben neresinden kaçsam hayat
Hiç "giderim" demedim bu cayıp canımdan olmadan!
Gittin, yol sormadın ki geri dön bu beni boğmadan
Bilmem kime derdim bana seslenen bu sayfalar olmadan
"Her şeye dayan" dedin bana üstelik hiç korkmadan
Şimdi tek çarem geri tırmanmak daha çok yere yığılıp

(×2)
Yukarı yukarı
Tırmandıkça kuyulardan
Kalkıp gittim güneşe
"OL, OL"

Şehir devrilirken huysuzluk sırtıma kök salar yine
Bir ayıp gibi doğarken gün aynı çirkin şarkıyı besteler
Ama yeminle tüm taşları kır'ıcam beni ne kadar dibe tıksalar
Yalnız seslenen şu sayfalarımı yırtıp yaksalar bile
dar, hadi kanatlan kelimeler kilitse müzik anahtar
Korkma başımı yere bırakmam ki beni de 7 taraftan
Ona varacaksın neyi ararsan kalk, bak sana gökyüzü
Niye görmüyor hiç gözün? Sadece korkmak bağlıyor herkesi
Biri sormuyor "nerdesin?" yürü bekleme yol mu yok
Biri "nerdesin?" ölümün ertesine kaldı gülmek çaresiz
Gelen olmuyor,
Her lekesizce yaşa, sen yine de başar
"Ver" de koş al sarsa bile başa
Dene, zaman dursa bile kaçar
Bilen olmuyor,
Çöz dilini vazgeçme ne fark
doğmuş nerede büyür ki insan?
An gelir ve eder
Şavaş bitmez kaybeder; kimi vicdanını, kimi aklını
Kimi kaçtı gitti, saklanır
Sen ayakta kal katlanıp

(×3)
yukarı yukarı
Tırmandıkça yukarı
gittim içimdeki güneşe
"OL, OL"