Luyện nghe bài hát Memoria de noite

Madrugada, o adormeceu, amor,
a lúa abanea as ondas
piso espellos antes de que o sol
na gardei a túa memoria.

Perderei vez a vida
rompa a luz nos cons,
perderei o que aprendín a bicar
palabras dos teus ollos o mar,
o día que aprendín a bicar
palabras dos teus sobre o mar.

Veu o antes de vir o rumor,
levouno a marea a sombra.
Barcos sulcan a mañá sen voz,
as baleiras, sen gaivotas.

E dirán, mentiras
para ofrecerllas ao
quererán cunhas moedas, quizais,
os teus abertos sobre o mar,
pechar cunhas moedas, quizais,
os ollos abertos sobre o mar.

Madrugada, o despertou, amor,
o reloxo do bar varado
na muda da desolación.
Non esquecer, nin perdoalo.

Volverei, á vida
cando a luz nos cons
porque nós todo o orgullo do mar,
non nos nunca máis
que na túa memoria xa non hai volta
non nos humillaredes MÁIS.