Liðnar árstíðir

Ég dvín í lágan dal,
ég kann mig ei hér.
Nóttin kveður okkur
og allt sem þar felst.

Kvöldsólin
kemur við
sem aldrei fyrr,
sem aldrei fyrr.

Svæfðu mig í kvöld
við öldunið á strönd,
sem aldrei fyrr,
sem aldrei fyrr.

Taktu mig þá heim,
gegnum liðnar árstíðir.
Fyrir okkur tveim,
allt er var og vel prýðir.

Taktu mig á leið,
þá ég leggst að dreyma þig.
Eigðu góða lífsleið,
þú hefðir mátt eiga mig.

Undir nætursal,
á friðsælum stað.
Kvöldið verður okkar
og allt sem felst þar.

Mánadýrð
umlykur þig
sem aldrei fyrr,
sem aldrei fyrr.

Taktu mig þá heim,
gegnum liðnar árstíðir.
Fyrir okkur tveim,
allt er var og vel prýðir.

Taktu mig á leið,
þá ég leggst að dreyma þig.
Eigðu góða lífsleið,
þú hefðir mátt eiga mig.

þú hefðir mátt eiga mig.
þú hefðir mátt eiga mig.