Luyện nghe bài hát Het Old-school Gevoel

Ik heb een gevoel, een gevoel.
En mischien dat jij wat ik bedoel.
't Is een bepaalde sfeer, een gevoel.
Een gevoel dat terug tot in the old school.
Het is hiphop, de hiphop.
De funkie stijl die alle andere klopt.
Het gevoel is wel oud krachtig,
ik je mee terug naar 1982.
M'n neef en ik begonnen met graffiti,
we nog jong maar we gingen al city.
Dag en waren wij daarmee bezig,
op elke muur was onze aanwezig.
En toen we New York op T.V.,
een maakten eerste peace op de O.S.G.
En drie en vieren tachtig,
god kolere die was prachtig.
Ik zie het nog helemaal me, glashelder,
de grafische school, de kelder.
De plek voor breakdance en electric
en de van de school stond te kijken in een hoekie.
Sommigen toen te rappen in die tijd,
en de cultuur werd vet verspreid.
En toen het in '85 begon,
elke naar Akhneton.
discotheken konden mijn interesse niet wekken,
ik ging liever pioniers uitchecken.
the Beatmasters en the Smallboys,
the Charming-crew, LTH en Boy.
Damn, die was underground,
in de states was rap al all-around.
Dus wij meteen om de boel uit te checken,
in en het gevoel was lekker.
in Nederland nu alweer een jaar later,
iedereen rapte en ik kon het laten,
Om ook funkie in het Engels te gaan bassen,
samen met het was klasse.
We de Freaky-Freaky-Free-Style shit
en droomden stiekum van een vette hit.
1988 reeds,
en ik weer met m'n raps naar de States.
Ik ze horen naar wat rappers in klompen / Compton,
en er om wat ze er eerlijk van vonden.
Ze
"Man, man I kinda that shit,
but in the U.S. of A. never make a hit.
You can't hide where you from ma man,
so your own shit back in Amsterdam."
Mmm ja, en ik dacht, ze gelijk,
ik een boerenkoolvreter uit een Amsterdamse wijk.
aangezien ik daar nog altijd trots op ben geweest,
ging ik in '89 te als een beest.
En begon hardcore in de Nederlandse taal -- Wat een wack --
schijt aan allemaal!
Ik probeer wat te creeeren, maar je me klerelijer,
ik ben een creatieve, zeg maar creatyfuslijer.
En me blijer,
want elke reactie is mij een postieve, lijer!
Het was een moeilijke tijd maar we d'r voor,
en in 92 brak onze echt door.
En dan de naar nu,
je gewoon te veel neppe rappers met een te laag IQ.
Nou iedereen met een pop of met een crossover band,
maar ik wel wie van hun de old school kent.
zet je zo'n rapper op een kale hiphop beat,
zonder band om zich te schuilen, dan die sukkel niet.
Als zo'n rapper dat nou had geflikt,
dan werd ie zwaar gedisd en het toneel weer afgekicked.
En dat is hoe het voor mij en hoe ik leef,
ik jou het liefst de pure hiphop geef.
Dus bezoek geen hardcore nacht,
als jij een hele vokking met een show verwacht.
Want zo is het bij ons nooit geweest,
mij een beat, een mic en BOOM, 't is feest,
Ik moe van die nieuwe school binken,
die mij komen vertellen hoe moet klinken.
Of ze staan te van dat ze ons haten,
Ey, als je dan zou je het wel laten.
De inderdaad is of het terechte haat is,
je bullshit voordat het te laat is.
Want ook dit bij het gevoel,
in de battle weet je wel wat ik bedoel, troel.
Jij kan het gewoon uitstaan,
dat Nederhop zo vet is aan slaan.
En ook al vindt je mijn vaak te hard,
al die Nederlandse komen recht uit m'n hart.
Want voel ik mij geirriteerd,
voel ik mij aggressief,
soms voel ik mij prima,
soms ik mij depressief,
soms voel ik helemaal niets,
soms ik mij tiptop,
Maar hoe ik mij ook voel,
ik me altijd op en top hiphop!
Het Old Gevoel!
Yeah, en als jij nu denkt waar maakt die gozer nou druk om met
z'n old gevoel, is dat zeker omdat jij het old school
gevoel niet begrijpt en als jij het niet betekend dat
niet dat het allemaal maar is. En als sommige nieuwkomers
zich gefokt voelen door teksten dan werd het misschien wel
dat je een keertje goed gefokt werd. En voor de rest, het
maak reet uit of je nou een of vijftien jaar met hiphop bezig
bent, het om hoe je er mee bezig bent.
Uit van hier.