Luyện nghe bài hát Şehir

Bu şehir insana kuruyor
Bu insanı uzak kılıyor
Bu insanı hayli yoruyor
Bu insanı hep kandırıyor

Bu şehir tuzak kuruyor
Bu şehir insanı uzak
Bu insanı hayli yoruyor
Bu insanı hep kandırıyor

Senin için her şiir
Bu bedenin olsa
Bak bir ömrü vereceğim işte bu benim
Bir demir ki gönlüm
Yosun tutmuş limanda kalmış toprağında var
Anılarım ve geleceğim
Bağlamış elimi kolumu ne uzağa gitsem de kopamadım
Ne yakınsam ona Ben o kadar uzağım
Ondan her taraf her bir yer yalan
Tutulmamış ki hiç hep yalan dolan var

Bu şehir tuzak kuruyor
Bu şehir insanı kılıyor
Bu insanı hayli yoruyor
Bu şehir insanı hep

Bu şehir tuzak kuruyor
Bu şehir insanı uzak
Bu insanı hayli yoruyor
Bu şehir hep kandırıyor

Gel bu şehrin böyle kalsın
Aynalar
Bu şehrin dört bir ayna var
Alımlıdır kandırır ki
Verilen unutulur
yarına umut olur
Fakat bu unutturur
Bazen hatırlatır ve ağlatır
yaşarken birgün öldürür
Bir türküdür bu senin için
Dikenli gül ve bir gündün
Bu şehirde bu şehirde söndüm

Gel biz şehrin havasına uymayalım
Birbirimize verdiğimiz sözlerin hepsini
Birde şehirli türkü tutturup karşılıklı
inat dert üstüne dert koymayalım, ayrılmayalım

Gönül bir ki sorma
Her güneşli gün ve her yıldızlı özler o da bizim gibi
biz sanki yağmuruyla ıslanan
Ağaç gibi kökünden bağlı özümdür o bilinmez
Sözüm var and içilmiş bir günde dört
Bu şehir benim mi bu bizimmiş anla
Pes etmedik umutla yürüdük işte hergün yolda
Bırakmam, terk etmem, ben gitmem bu

Bu şehir insana kuruyor
Bu şehir uzak kılıyor
Bu şehir insanı yoruyor
Bu şehir hep kandırıyor

Bu şehir insana kuruyor

Gel bu şehrin havası böyle kalsın tuzakla her yer yorulmuş tüm bedenler acep neden?

Bu şehir insanı yoruyor

BIRAKMAM TERKETMEM BEN BU ŞEHİRDEN!!!