Luyện nghe bài hát Den Décken an den Dënnen

Et wor eemol en décke Mann,
mat enger Pai, vun all Stierflechen dach nëmmen dreeme kann.
Hien hat e Bouf, et en Eenzelkand,
dee krut zwar keng Léift, mä ee gefëlltene Kontostand.
De Papp Chef, Workoholic an fricorientéiert,
seng Famill wuar him egal, déi ass vegetéiert.
Hien hat jo seng Sekretärin, déi him Flënt poléiert,
dowéinst huet hie seng Fra vläit ni richteg geléiert.
Well déi sëtzt a kräischt sech an d'Kappkëssen,
mä wëll eise räiche Mann am Endeffekt näischt wëssen.
Hie bréngt de Fluuss mat heem, dat rengegt Gewëssen,
an aus deem Grond soll him den Aasch këssen.
Hien hält sech fir "The Man" , mä ass am Fong just e Schäiss,
awer gutt protze mam Schäin, mä fir d'Famill wuar Zäit.
Hien huet de Status, den Ego an ass zimlech räich,
mä um Enn vum laangen Dag ass hien näischt.

Et wor eemol en Här, en Aarbechter geheescht,
mä trotzdem huet e sou Muenches am geleescht.
En haart geschafft fir e moere Mindestloun,
en hat e futtisse Réck, mä dat pickt e Chef net déi Boun.
Schaff a stéi all fir mäi Profit op,
a fro net erëm no enger Paierhéijung, du hues en Niewenjob.
säi Chef am gaang wuar, seng Nieschen ze vergolden,
wuar hie biergsteigen op säi Everest, voll mat Scholden.
Hien hat Gedold an huet op säi Gléck gewaart,
mä gutt, datt hie seng Famill, säin Liichtbléck, hat.
Si hunn alles fir hie gemaach, wéi alles fir si gemaach huet,
hie wär scho laang um Enn, hätt en net Léift gespuert.
Da spillt Geld jo Roll, mä dat seet just deen, deen es huet
a sou en nëmmen nach Zäit un der Fläsch verbruet.
Deen aarme Mued huet gekämpft mat Fäischt,
och wann hien et verdéngt hätt, bleift trotzdem näischt.

Mär an enger Gesellschaft, déi dech a Schichten aklasséiert,
et klëmmt nëmmen deen an der Leeder, deen am akasséiert,
ass d'Wuert, wat een dagdeeglech héiert,
e als Marionett, wou um Enn dach jidderee verléiert.