Luyện nghe bài hát De Kueb Päiperlek

Ech iech fauchen, ech bleiwe léiwer oft de Stommen,
jidderee wëll tauchen, mä bal keen ass fräigeschwommen.
Ech soen et just eemol, kanns de net vernennen,
ech ebe wéi eng Tefals-Pan, ech loossen näischt ubrennen.

Eis krute mer aus dem Papp senger Kollektioun verierft,
Hiphop ass Musek, et ass ee Gefill, wat ee lieft.
An eis stierft net aus, et ass jo kee Latäin,
genéiss eise Sound op der Couch an Pätsche Wäin.

Mär fëllen Kamäin, well um Mikro sinn ech bësseg,
well soulaang de Schlauch drëpst, deen heite flësseg.
Also stëppel net, du Krëppel, oder ech dengem i den Tëppel.
An steet...

Deng Ouere kréien Aen, wann ech de mat menge Wierder fierwen.
Wat wëlls de man, ech dech aus der Realitéit eraushiewen?
Dat geet un all Strummert Bonzekand,
komm danz op eise Frequenzen a fill dech d'Alice am Wonnerland.

Meng Sënner duerch d'Land ewéi an der Bibel d'Nomaden,
ech balancéieren um dënne Fuedem, do wou d'Leit sech en erwaarden.
Fir mech de Moment, mäi Lifestyle ass improviséiert,
d'Haaptsaach, d'Beats si programméiert; kee Plang, wat passéiert.

Ech meng Gorgée, fir aus mir erauszeklammen,
de Kueb wäert elo aus sengem verschwannen.
D'Flilleke gespëtzt, a prett fir an der z'erbléien,
wann hie seng mécht, ma da loosst hien och fléien.

Probéieren Dag fir Dag, mär d'Lat héich ze leeën,
wann ech op der wäiss Flecke verdeelen.
Et wäert reenen fir den hongerege Buedem,
och wann sech u Chrëschtdag rëm iwwerlueden.

Ech mole gielen Numm an de Schnéi an dëser Wanterzäit,
a wann erëm jäizt, da weess d'Mamm, et ass erëm souwäit.
De Kueb ass rëm do an ëmkreest Eck,
de Monopol vum Sproochgesang ewéi de Eck.