Strandefjell

Om nattå då eg slumrande og stilt låg i min seng.
Eg drøymde om eit djupt blått hav og om ei sommår eng.
I drøymen drog eg frå mitt land,
frå ham som eg har kjær.
Eg såg alt i den store verda,
alt som ei finnes tel.
Den kvelden før eg drog min veg gikk eg til Strandefjell.
Der møtte eg min kjæraste,
så kvit som snø som fell.
Han sa "min kjære, ikkje reis. Min hug ligg i din hånd. Kvem skal få en kjerleik te, i slike fjerne land?"
Eg lengtar te min kjæraste,
til å komme heim igjen.
Det ligger et hav i mellom oss,
men du ventar tru, min venn.
For i ditt hjarta fins et hav, ei verd, ligg i din favn.
Eg drøymer om den dag eg seglar inn til Strandehavn.
Så om du går på strandefjell,
så kvil deg der ein stund.
Der uppe finns en bekk så klar,
der veks ein frodig lund.
Og lerka syng så høgt i sky,
vidunderlige ting.
For ho syng om min kjæraste.
Eg skal alltid vera di.
Ja, ho syng om deg min kjæraste,
Eg skal alltid vera di.