Det finaste eg veit

Det e jaggi me rart koss det kan gå te.
Tenk at du går i lag med meg.
Og om det bles kalt, e eg varm og heit,
for du e den finast e veit.

I granskande skin frå ei gatelykt,
ekkje alt like trygt.
Og spør du meg no, bli eg heilt i beit:
Koffår den finast e veit?

Og når dyna varmar kring oss båe to
i mørke natta,
ska eg kviskre i øyra ditt og svara på
koffår du e den finast e veit.

Kor eg henta alt motet frå
Kan'kje eg forstå.
Men ein ting veit eg klart og greit:
At du e den finast e veit.

Og når dyna varmar kring oss båe to
i mørke natta,
ska eg kviskre i øyra ditt og svara på
koffår du e den finast e veit.

Nei, at eg skulle ha slik tur, det e 'kje te å tru!
Når alt va slutt, og eg skull gå, ved døra der stod du!

De e jaggi me rart koss det kan gå te.
Tenk at du går i lag med meg.
Og om det bles kalt, e eg varm og heit,
for du e den finast e veit.

Og når dyna varmar kring oss båe to
i mørke natta,
ska eg kviskre i øyra ditt og svara på
koffår du e den finast e veit.

Og når dyna varmar kring oss båe to
i mørke natta,
ska eg kviskre i øyra ditt og svara på
koffår du e den finast e veit.