Amsterdam Bij Nacht

Liefste, de nacht is als een gedicht
Vol van mysterie en verlangen
Diep in jouw ogen glanst 't sterrenlicht
Dat mij in boeien houdt gevangen
Oud is 't verhaal en vaak reeds verteld
Maar ach, daar moet je niet om geven
Laat mij als ridder, jouw sprookjesheld
De oude romance doen herleven

Schoon is Amsterdam bij nacht
Hier een pleintje, daar een gracht
Alles licht gehuld in 't waas der oude romantiek
In de helle lampenschijn
Baadt het mooie Rembrandtsplein
Oude poortjes dromen stil verlaten, zo rustiek
Zwijgend staan de oude torens wakend in de nacht
Waar hun klokken zwijgend zingen, and're stemmen zacht
Schoon is Amsterdam bij nacht
Het heeft, als door een tovermacht
Twee verliefde harten tot elkaar gebracht

Liefste, ik heb veel landen aanschouwd
'k Reisde langs bergen en ravijnen
'k Trok door een eenzaam maagd'lijk woud
Dwaalde langs zeeen en woestijnen
'k Was als de mot die, door licht verblind
Steeds weer zijn vleugeltjes verschroeide
Maar ik vond hier, in jouw stad, mijn kind
Eind'lijk de droom die mij zo boeide